Κάθε ψυχοθεραπευτική παρέμβαση σε γονείς και βρέφη 0-2 ετών είναι αναγκαία διότι: Έχει θεραπευτικά αποτελέσματα συνήθως σύντομα, επιφέροντας αλλαγές όχι μόνο στα συμπτώματα του παιδιού αλλά και στη λειτουργία της σχέσης γονέα – παιδιού. Εμπεριέχει ένα δυναμικό πρωτοβάθμιας πρόληψης, δεδομένου ότι η παρέμβαση είναι πρώιμη. Όταν οι γονείς κατορθώνουν να απελευθερώσουν τις αναπαραστάσεις που έχουν για το παιδί τους από αυτές οι οποίες προέρχονται από τη δική τους ιστορία και με τον τρόπο αυτό να αποφύγουν τις μεταξύ τους παρεμβολές, τότε μπορεί να αρχίσει να απελευθερώνεται μια καλύτερη εξέλιξη για το παιδί. Αποτελεί θεραπευτική παρέμβαση για τους γονείς, καθώς είναι μία ευκαιρία διακοπής της επανάληψης δικών τους πρώιμων τραυματικών εμπειριών. Η βραχεία ψυχοθεραπεία μητέρας-πατέρα-βρέφους είναι ψυχαναλυτικής έμπνευσης. Δεν στοχεύει σε μια «διδασκαλία», στο να δείξει στους γονείς τα στοιχεία τα οποία θα έπρεπε να αλλάξουν στη συμπεριφορά τους. Εκτυλίσσεται σε οκτώ κατά μέσο όρο συνεδρίες. Εφαρμόζεται κατά κύριο λόγο σε λειτουργικές διαταραχές (διαταραχές της διατροφής, του γαστρεντερικού, του ύπνου) αλλά και σε δυσκολίες στην εγκατάσταση μίας αρμονικής σχέσης των γονέων με το βρέφος τους. Η ψυχολογική υποστήριξη ή και ψυχοθεραπευτική παρέμβαση στη βρεφική περίοδο πρέπει να είναι άμεση καθώς η επίδραση της ψυχοπαθολογίας των γονέων στον αναπτυσσόμενο ψυχισμό του βρέφους, είναι άμεση προκαλώντας μακροχρόνιες διαταραχές στη ψυχοσωματική του συγκρότηση.»
